Koffers vol

Ik droomde dat ik een vliegtuig moest halen. Ik rende en rende over Schiphol, maar het lukte me niet om op te schieten. Ik had namelijk enorm veel bagage bij me. Het waren wel een stuk of vijf koffers en tassen en ik kon het allemaal onmogelijk dragen. Af en toe viel er een koffer open en moest ik alles wat eruit was gevallen er weer in doen.

Op een gegeven moment vroeg iemand mij om voor hem (of haar, dat weet ik niet meer) ook iets mee te nemen. Ik ritste mijn rugtas open en probeerde de bagage van de ander erbij te proppen. Ik haastte me verder door de lange, eenzame gangen van Schiphol. Maar het vliegtuig was al weg.

Nu weet ik niet wie de scenarioschrijver van mijn dromen is, maar holy crap wat een lelijke clichés bij elkaar. Als dit als voorbeeld zou worden aangehaald in een zelfhulpboek zou ik echt Heel Hard Lachen. Ja ja, je hebt te veel ‘bagage’, dus kun je niet ‘verder’. Je wilt zelfs ‘bagage’ van anderen meenemen! Zo kom je natuurlijk nooit ergens.

Maar nu heb ik geloof ik geen koffers vol ‘emotionele bagage’. Ik denk eigenlijk meer dat de koffers symbool staan voor de dingen die ik allemaal doe op werkgebied. Het is zo veel, dat het me niet lukt om te focussen op één ding. Misschien wordt het tijd om in 2012 een paar koffers te dumpen. En spullen voor anderen in mijn koffers proppen doe ik ook niet meer. Je draagt je eigen koffers maar.

Ik stap in het vliegtuig. 2012 here I come!