Dromenjagers

889789044340488_fcovr

Dromenjagers van Thomas Taylor is uit! Het was alweer even geleden dat ik dit boek vertaalde, dus toen ik het pakketje boeken kreeg, moest ik een stukje lezen om terug te halen waar het ook alweer over ging. En toen dacht ik: O ja! Het was vet leuk!!

Dromenjagers is een boek voor kids vanaf een jaar of twaalf. Al kunnen vroegwijze tienjarigen het ook wel aan. Het gaat over tijdreizen, dromen, de Tweede Wereldoorlog, de toekomst… Kortom: het is heel spannend. Een echte page-turner.

Het is meer een jongens- dan een meisjesboek. Hoofdpersoon David is nog net op zo’n leeftijd dat hij meisjes stom vindt en er komen dus geen zoetsappige tienerliefdes in voor (helemaal op het einde raakt hij geloof ik een heel klein beetje in de war van een kusje op zijn wang, maar meer ook niet). Verder komt er een James Bond-achtige grot in voor, vol technische snufjes en wetenschappers die in het geheim werken aan een tijdreis-experiment. Deze informatie valt in verkeerde handen en voor je het weet is de toekomst, het verleden en eigenlijk de hele mensheid in gevaar!

Leuk weetje: auteur Thomas Taylor is ook illustrator en hij maakte de omslagen van de allereerste Harry Potter-boeken. En de ontdekker van Harry Potter, ontdekte ook dat Thomas heel goed kon schrijven!

Dromenjagers ligt nu in de winkel en de bieb (en is ook heel leuk voor volwassenen!).

 

[Boeken] De hongerspelen

 

The Hunger Games (De hongerspelen) van Suzanne Collins is een van de meest succesvolle trilogieën van de afgelopen jaren. Het zijn tienerboeken die, zoals dat vaker gebeurt, ook door volwassenen verslonden worden. Ik ben normaal gesproken niet zo happig om dit soort boeken aan te schaffen. Ik denk dat dat ook te maken heeft met het feit dat ik een paar Young Adult-series vertaal (van Cassandra Clare en Becca Fitzpatrick: allebei aanraders!) en ik vampier-weerwolf-liefdesverhalen te veel als werk zie. Maar het verhaal van The Hunger Games intrigeerde me. Geen vampiers, engelen en weerwolven, maar een bizarre anti-utopie over een wereld met een wrede jaarlijkse realityshow waar tieners elkaar in een arena af moeten maken.

Toen ik eenmaal begonnen was aan het eerste boek, kon ik niet meer stoppen. Het is zo ontzettend goed geschreven. Je komt in een spannende achtbaan terecht en ik vond het jammer toen ik het boek uit had. Ik las het steeds voordat ik ging slapen en ik kreeg er echt bizarre nachtmerries van. Het is dan wel geschreven voor tieners, maar ik vond het eng! Ik ben net in deel 2 begonnen en ik hoop dat het net zo spannend blijft.

 

De film heb ik inmiddels ook gezien. Geweldig om te zien hoe de wereld uit het boek tot leven komt. Heel mooi gemaakt en ook echt hoe ik het me had voorgesteld. Maar omdat ik het boek pas net uithad, was ik toch een beetje teleurgesteld. Er werd veel afgeraffeld en het miste de diepgang. Het boek bevat veel meer uitleg en gebeurtenissen die in het boek dagen duren waren in de film in een minuut klaar. Logisch, natuurlijk. Dat krijg je bij een boekverfilming. Een omvangrijk verhaal als The Hunger Games is meer geschikt als serie, naar mijn mening.

Ik val straks na deel 3 in een enorm zwart gat natuurlijk. Gelukkig kreeg ik gisteren via Twitter de tip om The Wildwood Chronicles te lezen. Die ga ik zeker aanschaffen.

Heb jij The Hunger Games gelezen? Nog andere verslavende series die ik moet lezen (zonder vampiers of weerwolven aub)?

Boekvertaalrituelen

foto-6

Een hele praktische kwestie die komt kijken bij het vertalen van een boek is: hoe houd je het boek open?

Ik krijg boeken bijna nooit digitaal, dus ik moet het doen met het papieren exemplaar. Mijn nieuwe boekvertaling (de Young Adultthriller Haunters van Thomas Taylor) is een kleine paperback. Te klein voor mijn (kook)boekenstandaard. En uit zichzelf blijft dat natuurlijk nooit openliggen. Helemaal niet als je aan het begin van het boek bent.

Met wasknijpers lukt het meestal wel om een constructie te bouwen waardoor het boek openblijft. Dit keer had ik ook nog de hulp nodig van Barbapapa.

Toen ik de foto net op Twitter zette, kreeg ik een paar reacties van andere boekvertalers. Er zijn meer mensen die met de wasknijper/boekenstandaard-constructie werken. Ook was er een vertaler die eerst altijd het hele boek kopieert.

De tip die ik kreeg om een ‘Gimble Book Holder’ aan te schaffen, volg ik misschien wel op. Ik werk namelijk ook wel eens ergens anders dan thuis en om de hele wasknijper-Barbapapa-constructie in een koffiecafé op te zetten, is ook weer zoiets.

Als je boekvertaler bent, hoe doe jij dit dan? Krijg je de boeken digitaal? Of doe je ook iets met wasknijpers?

Meegenomen

meegenomen-stapelMeegenomen van Clare Brown is een boekvertaling die ik in het voorjaar van 2010 al af had. Ik denk dat de Nederlandse uitgeverij (The House of Books) wilde wachten met het uitbrengen totdat het boek definitief uit was in Groot-Brittannië. Voordat het überhaupt op de markt was, waren de rechten al wel aan Nederland en Frankrijk verkocht. En dat is niet zo gek, want Meegenomen is een bijzondere thriller.

Het boek ligt in Groot-Brittannië nog steeds niet in de winkel. Ik weet niet wat de reden is, maar het zal ongetwijfeld technisch / juridisch gedoe zijn met een uitgever daar. Aan het verhaal zal het niet liggen. In Nederland is hij er nu dus wel. Het lijkt me vreemd dat je boek in een andere taal al op de markt is en dat het in je eigen land, om wat voor reden dan ook, steeds uitgesteld wordt.

Maar nu over het boek en waarom iedereen naar de winkel (of de bieb, dat mag ook!) moet rennen…

Continue reading

Droeftoeter

De beste vriendin van de hoofdpersoon uit het boek dat ik aan het vertalen ben, is hilarisch.  Zo zegt ze ‘Who peed in your Cheerios?’ als ze wilt weten waarom iemand zo chagrijnig kijkt of verklaart ze doodleuk dat iemand ‘overcooked spaghetti for brains’ heeft of een ‘bottom-feeder’ is. Aan mij de schone taak om deze zestienjarige dame in de Nederlandse vertaling net zo grappig te maken.

Continue reading

Bruggen en tunnels: een kijkje in de keuken van een boekvertaler

Als vertaler heb je niet altijd iets aan je Van Dale of je Collins Cobuild English Dictionary. Veel uitdrukkingen verwijzen naar populaire televisieseries of gebeurtenissen in het nieuws, waar wij hier in Nederland geen weet van hebben. Ik weet veel van de Britse en Amerikaanse cultuur, maar lang niet alles.

Gelukkig is er Urban Dictionary, een website met duizenden woorden en uitdrukkingen die vaak niet in normale woordenboeken staan.

Continue reading

Yes, we can read

Goed kunnen lezen is helaas niet voor iedereen vanzelfsprekend. Anderhalf miljoen mensen in Nederland hebben grote moeite met lezen en schrijven! Dit kan komen door een verstandelijke beperking of handicap of iemand kan een beperkte leesvaardigheid hebben omdat hij hier niet is geboren. Ook dyslexie of leerproblemen kunnen een rol spelen. Uitgeverij Eenvoudig Communiceren geeft boeken uit voor deze doelgroep. In eenvoudige en toegankelijke taal.

Voor deze uitgeverij heb ik een striproman over het leven van Barack Obama vertaald én hertaald, ofwel: er goed op gelet dat de zinnen niet te lang en ingewikkeld werden en dat het verhaal zo logisch mogelijk bleef.

Continue reading

Van Hush,Hush naar Drift

Vorig jaar zomer, toen ik net was gestopt in het onderwijs en mijn freelancecarrière nog op gang moest komen, had ik slechts één klus: een boekvertaling van een Amerikaanse jeugdroman. Buiten was het warm en thuis lukte het me niet om de rust te vinden om te werken. Ik besloot dus om stiekem en illegaal in de Letterenbibliotheek van de Universiteit Utrecht te gaan zitten

Mijn scriptie! (Ja, hij is roze...)

Mijn scriptie! (Ja, hij is roze…)

De plek waar ik met zo veel moeite, maar met zo veel lol en leuke mensen ooit mijn scriptie schreef. Vriendin V, die haar tweede master aan het afronden was, zat er ook om aan haar scriptie te werken. Ik stuurde een mailtje naar alle studerenden die ik nog kende en ik had zo een aantal inlogcodes voor de computer verzameld.

Dus daar stond ik dan weer iedere ochtend om negen uur. Ik deed mijn tas en jas braaf in een kluisje, liep naar een computerlokaal en typte me suf. Om de paar uur haalde ik met V een plastic bekertje slootwater uit de automaat en zaten we buiten even een paar minuten in de zon, om daarna snel weer naar binnen te gaan. Tot zover geen verschil met de scriptietijd.
Continue reading