Mijn balkon aan de voorkant van mijn huis is een paradijs vol mooie bloemetjes. Op eerste Paasdag, een prachtige zondagochtend, besluit ik met mijn bakje yoghurt met aardbeien buiten te gaan zitten.
De katten zitten er ook graag, maar die moet ik goed in de gaten houden en steeds weer wegtillen van de rand. Ik wil even rustig met mijn ogen dicht van de stilte en de zon genieten, dus ik doe de balkondeur dicht en laat de katten er niet bij.
Muurvast
De katten zijn het er niet mee eens en vooral Pip mauwt en krabt aan de deur. Na vijf minuten geeft ze het op. Als ik na een tijdje besluit om weer naar binnen te gaan om een kop koffie te pakken, krijg ik de deur niet open. Dat is vreemd, denk ik. Er zijn twee deuren naar mijn balkon. Ben ik dan misschien via de andere deur gegaan? Nee. Ook die zit dicht. Ik trek en trek en trek aan de deur en kom erachter dat de bovenkant en het midden meegeven maar dat hij aan de onderkant muurvast zit.