Steeds verrassend, altijd voordelig: mijn boek bij Kruidvat!

Liefde zonder grenzen, het boek dat ik schreef onder pseudoniem Annabel de Roos was eerst alleen een e-boek bij bol.com (nu niet meer zie ik ineens…), maar… nu lig ik bij Kruidvat! Voor 1,99. Hoe leuk is dat! Ik krijg er verder niets voor per boek (lang verhaal… ), maar mocht je benieuwd zijn naar deze Hollandse chicklit: grijp dan nu je kans. Of schuif in ieder geval even mijn boek naar voren op het schap.

Hieronder wat kiekjes van Liefde zonder grenzen in het wild. Het is de eerste keer dat ik ergens in de winkel lig met een zelfgeschreven boek, dus ik vind het nogal wat. Ook al is het op een schap met speelgoed en andere troep bij Kruidvat. :)

Lees hier het blog dat ik eerder schreef over Liefde zonder grenzen.

In Utrecht.

Op de Damstraat in Utrecht.

Naast Mr. Bean op de Nachtegaalstraat in Utrecht

Naast Mr. Bean op de Nachtegaalstraat in Utrecht.

In Vught.

In Vught.

Een Brabantse jongedame die er vroeg bij is met de chicklit.

Een Brabantse jongedame.

Mijn moeder kocht er drie. Kost toch niets.

Mijn moeder kocht er drie.

Zes tips voor de aerobicsjuf

Sinds drie maanden zit ik bij een nieuwe sportschool. Omdat ik niet op vaste tijdstippen ga en omdat het de afgelopen maanden zomervakantie was, heb ik alle juffen (geen meesters bij de lessen die ik doe) al een keer gehad. En wat kan zo’n instructeur een verschil maken zeg…

Ik doe meestal een les die Shape heet en ik moet zeggen: negen van de tien keer is het gewoon een toffe en zware (dus nuttige) les. Maar soms…

Na tientallen juffen en jarenlange ervaring met Shape / Zumba / Tae-Bo / Kickfun / Kick & Shape / Aerobics / Pump / Power / Sh’Bam! / Step / Combat / Bodyshake / Pilates / Balance-lessen bij verscheidene sportscholen, leek het me een goed idee om een lijstje tips voor sportinstructeurs op te stellen.

Tip 1
Ik kom hier niet om te socializen

Ik heb al vrienden. Een praatje in de kleedkamer: hartstikke leuk. Maar tijdens de les wil ik op geen enkele manier contact met mijn mede-zweters. Ik sta daar in alle anonimiteit met mijn rood aangelopen hoofd mijn best te doen en dat wil ik graag zo houden. Ik wil geen oefeningen waarbij ik fysiek contact moet maken met iemand die ik niet ken. Ik wil niet iemands zweterige ongeschoren benen vasthouden. Ik heb geen behoefte om met een volslagen onbekende een dansje te doen (zie ook tip 3).

Tip 2
Ik wil wel echt wat doen

Ik ga naar de sportschool voor mijn gezondheid en om op een gezond gewicht te blijven. Niet omdat ik het leuk vind. Als ik het al stom en zonde van mijn tijd vind, wil ik wel het idee krijgen dat het nut heeft. Houd tijdens een Zumbales of het cardiogedeelte van de Shape-les de hartslag van de cursisten voortdurend hoog en bouw het goed op. Ga niet iedere vijf minuten met de cd-speler klooien, zodat iedereen weer stil staat. En ik wil best vaker dan acht keer een gewicht omhoog tillen. Ga vooral door totdat je denkt dat ik echt niet meer kan. Ik zal niet dood neervallen. Ik beloof het.

Tip 3
Je bent geen kleuterjuf

Hartstikke leuk dat jij met twee staarten op je hoofd de zaal komt binnen gehuppeld. Fijn dat je zo enthousiast bent. Maar ik wil niet op een soort Kabouter Plop-melodietje dansjes doen met anderen (zie ook tip 1). Ik wil ook niet als een idioot rondjes rennen met mijn armen boven mijn hoofd en even ‘lekker gek doen’.

Tip 4
Ik hoef niet je hele levensverhaal te horen

Een paar grapjes of anekdotes voor of tijdens de les kunnen best. Maar tijdens de warming-up en het cardio-gedeelte hoef ik niet te horen hoe het met je schoonmoeder gaat. Ook werkt het niet echt motiverend als je zegt dat je een rotdag hebt gehad en dat je hoopt dat het niet op ons afstraalt (wel dus, bedankt). Bovendien doen we blijkbaar niet heel veel als jij nog zo gemakkelijk kunt kletsen.

Tip 5
Ik kom hier om te sporten niet om mezelf ‘te laten horen’

Ik wil geen ‘woehoe’, ‘hoei’ of ‘yeah’ schreeuwen. Je hoeft niet iedere vijf minuten te vragen ‘Hebben jullie er nog een beetje zin in’ gevolgd door ‘Ik hoor jullie niet. Ik zei: hebben jullie er nog een beetje zin in’. En niet elk aerobicspasje hoeft te eindigen met een sprong naar voren, een klap in je handen en ‘he´!’. Mocht je deze behoefte echt niet kunnen onderdrukken, overweeg dan een carrière als dj. Dan kun je de hele avond naar hartenlust ‘Is everybody happy’ schreeuwen.

Tip 6
Jij bent de instructeur

Op mijn vorige sportschool deed ik eens een Zumba-les. We moesten van de instructrice in een cirkel gaan staan. Prima, dacht ik. Wat jij wilt. Maar op een gegeven moment kreeg ik door wat de bedoeling was. De juf wees willekeurig iemand aan. Diegene moest naar het midden van de cirkel lopen en zelf een Zumba-pasje verzinnen. De rest moest het nadoen. Dat wil ik niet! Ik wil niet uit mijn comfort-zone. Ik wil niet naar het midden van een cirkel. Ik wil niet zelf pasjes verzinnen.

Heb jij nog tips voor de aerobicsjuf?

[Boeken] Liefde zonder grenzen

Annabel de Roos Liefde zonder grenzen

Voor 2012 had ik één voornemen op werkvlak: fictie publiceren. Nog voor het nieuwe jaar goed en wel was begonnen, kwam er iets op mijn pad… het schrijven van een romantisch boek.

Vol goede moed begon ik aan deze opdracht. Het was een soort experiment: kan ik een héél boek schrijven en kan ik schrijven onder (best wel grote) tijdsdruk? Het antwoord: ja! En ik vond het superleuk om te doen.

En nu is mijn eerste gepubliceerde fictie er! Het komt uit als e-book en ik heb het geschreven onder het pseudoniem Annabel de Roos.

Waarom een pseudoniem?
Ik heb dit boek in opdracht geschreven, volgens een bepaald stramien. Het boek is onderdeel van de Romanchica-reeks. Het verhaal is van A tot Z door mij bedacht, maar ik moest mij wel houden aan bepaalde regels. Het is luchtig, romantisch en chicklit-achtig. Ik vond het geweldig om te schrijven, maar ik weet niet zeker of ik bekend wil staan als auteur van romantische bouquetreeksachtige fictie.

Dat neemt niet weg dat ik er heel trots op ben. En ik ga er ook zeker geen groot geheim van maken dat ik Annabel de Roos ben. Wellicht volgt er nog meer romantische fictie onder die naam!

Waar gaat het over dan?
Liefde zonder grenzen is een lekker luchtig liefdesverhaal. Hier is de synopsis:

Wanneer Amber Vermeulen haar vakantieliefde achterna reist naar Guatemala, komt ze van een koude kermis thuis. Weer terug in Nederland is ze kilo’s aangekomen, werkloos en single. En het ergste van alles: heel Nederland is getuige geweest van haar mislukking, want het tv-programma Liefde zonder grenzen heeft alles vastgelegd. Tijdens een avondje stappen loopt ze Chris tegen het lijf. Hij is leuk. Heel leuk. Maar tegelijkertijd is hij als cameraman van het programma ook getuige geweest van haar grote afgang in Guatemala, waar ze liever niet meer aan herinnerd wil worden. Amber twijfelt: pakt ze opnieuw haar koffers of gaat ze dit keer het avontuur in Nederland aan?

Waar kan ik je e-book kopen?
Bij bol.com. Hij kost 3,99. Klik hier! In de Romanchica-reeks komen iedere maand meerdere boeken uit. Klik hier om de andere boeken te zien die er nu al zijn.

Help, ik heb geen e-reader!
Een e-book is een epub-bestand. Deze kun je op de computer lezen (en ik geloof ook op je smartphone) als je Adobe Digital Editions hebt. Dit kun je hier gratis downloaden. Heb je een iPad? Dan kun je met de Boekenbol app epubs lezen. Ook mag je mijn Kobo wel een keer lenen. Daar staat ‘ie ook op.

De eerste recensie
Zie hier de eerste recensie van Liefde zonder grenzen die ik dit weekend ontving.

‘Heel leuk!’ - Elsbeths moeder.

Komt er meer fictie?
Op dit moment ben ik bezig met een boek voor meiden van 9 tot 12 jaar. Dit wil ik wel onder mijn eigen naam publiceren. Waar? Wanneer? Geen idee…. ik heb nog geen uitgever.

Een kijkje in mijn keuken

In de twaalf jaar dat ik op mijzelf woon, zijn mijn eetgewoonten nogal veranderd. Van studentikoze pasta’s (fusilli met diepvriesspinazie en roomkaas, lekker goedkoop) en Knorr Wereldgerechten (moet er nu niet meer aan denken!) naar verse producten van de toko, veel experimenteren en er langzaam achter komen wat werkt, wat gezond is en wat vult.

Mijn eetgewoonten van nu in een notendop: zo min mogelijk pakjes en zakjes, groenten, noten, salades, volkoren, ovenschotels, soep, quiches, geen vlees (ik koop het zelf nooit, eet het wel eens bij iemand anders), wel vis, gezond maar wel lekker, creatief met kliekjes, Italiaans, Midden-Oosten, vers.

Wat ik zoal eet in een week? Dit bijvoorbeeld!

(PS. Hoeveelheden doe ik op de gok. Bij onderstaande recepten maakt het echt niet zo veel uit. Kan niet mislukken!)

Klik hier voor meer van mijn blogs over koken en eten

Maandag

Pasta met aubergine

DSC04390

  • Ingrediënten: Volkoren pasta, aubergine, rode peper, rode ui, knoflook, verse basilicum, pijnboompitten, olijven, cherrytomaten, parmezaanse kaas (niet zo’n zakje poeder!!), olijfolie, zout, peper.
  • Bereidingswijze: Kook de pasta. Bak de aubergine, rode peper, rode ui  en knoflook even kort en rooster de pijnboompitten. De rest van de ingrediënten kunnen er gewoon zo bij! Op het eind een scheut olijfolie en wat zout en peper erover en eventueel oregano.

Dinsdag

Zomerse salade met aardbei en geitenkaas

saladeaardbei

  • Ingrediënten: rucola, aardbeien, olijven, bosui, avocado, pecannoten, geitenkaas, cherrytomaatjes. Een dressing van balsamico, olie, zout en peper.
  • Bereidingswijze: rooster de pecannoten in een (droge) pan. Gooi alles door elkaar.

Woensdag

Couscoussalade

DSC04480

  • Ingrediënten: couscous, verse peterselie, tomaat, geroosterde pijnboompitten, bosui, fetakaas, olijven.
  • Bereidingswijze: couscous koken. Ingrediënten in stukjes hakken voor zover dat nodig is en erdoorheen mengen. Olijfolie, balsamico en zout en peper toevoegen als dressing.

Donderdag

Tonijnquiche

DSC04372

  • Ingrediënten: bladerdeeg, ui, knoflook, tomaat, tonijn uit blik, 3 eieren, kookroom, geraspte kaas, pijnboompitten.
  • Bereidingswijze: bak de ui en knoflook. Roer er stukjes tomaat en een blikje tonijn door. Kluts drie eieren en gooi er geraspte kaas en een scheut kookroom erbij. Bedek een ingevette quichevorm met bladerdeeg en prik de bodem in met een vork (geen idee wat er gebeurt als je het niet doet, maar dat doet iedereen altijd). Verdeel het ui-tonijnmengsel over de bodem. Giet het eimengsel erover. Vouw het bladerdeeg een beetje naar binnen als dat kan. Strooi er nog flink wat kaas en pijnboompitten over en zet 40 minuten in de oven op 180 graden.

Vrijdag

Salade met brood en zelfgemaakte humus

DSC04624

  • Ingrediënten: rucola, avocado, mozzerella, tomaat, croutons en komkommer. Een dressing van olijfolie en balsamico.
  • Ik at er Turks brood bij met zelfgemaakte humus. Ik maak humus als volgt: doe een blik (uitgelekte) kikkererwten, olijfolie, citroensap, komijnzaad, paprikapoeder, zout en peper in de blender. Zet de blender aan.

Zaterdag
Aubergines uit de oven

DSC04666

Dit is echt een van de beste recepten die ik ooit ben tegengekomen op Allerhande.nl. Je moet het eigenlijk serveren met notenrijst maar het vult echt heel goed zonder de rijst. De aubergine is heerlijk smeuïg en de pepertjes, yoghurt met knoflook, munt en geroosterde amandelen passen echt perfect bij elkaar. Klik hier voor het recept!

Zondag
Een diepvriespizza. Mijn grote zwakte. Ik hou echt van de meest gore, dikke, vette, kazige pizza’s die er zijn. Het liefst een Casa di Mama of een Big American. Was al op voordat ik er een foto van kon maken…

Een dagje Tekstnetwerken

O, wat is het toch fijn om een dag met vakgenoten door te brengen…

Gisteren was ik bij Tekstnetwerken, het tweejaarlijkse evenement van Tekstnet, de beroepsvereniging van tekstschrijvers. Ik ben (nog) geen lid van Tekstnet, maar omdat ik mij meer wil gaan richten op commercieel tekstschrijven, leek het mij een nuttige dag. En dat was het ook!

Confronterend
Het begon met een workshop ‘Zet jezelf op de kaart’ van Saskia Postma met veel nuttige tips over hoe je klanten het beste kunt bereiken. We moesten in tweetallen opdrachten doen en dat was best confronterend. Hoe leg je in 30 seconden uit wie je bent, wat je doet en waar je voor staat? Waar krijg je de meeste complimenten over? Waarom? Best moeilijk…

Salade
In de lunchpauze deed ik een miniworkshop creatief schrijven. We bedachten vele variaties op de kleur rood (van brandweerrood tot kwetsbaar rood), schreven een ‘elfje’ (een gedicht van elf woorden) en een recept voor een salade met ongewone ingrediënten.

Ekster
Daarna was het tijd voor het Griezelkabinet, de workshop eindredactie van Arjan Berben. Veel monsters van teksten… heerlijk griezelen. Goede tips van Arjan: ‘Wees een ekster. Ga voor de glinstertjes in de tekst.’ En: ‘Vraag jezelf af: durf ik dit in een vol stadion voor te dragen?’

Heldin
Paulien Cornelisse (die van Taal is zeg maar echt mijn ding) sloot de dag af. Ik ben een groot fan van Paulien en ik vond het dan ook geweldig. Ik liep later nog langs haar, maar ik durfde niets te zeggen… (Paulien: als je dit leest: je bent mijn heldin, dat wilde ik zeggen).

Ontmoetingen
Misschien wel het meest waardevolle van de dag: de ontmoetingen. Met fulltime tekstschrijvers, maar ook met journalisten, vertalers, vormgevers, communicatie-adviseurs, mensen die cursussen geven… Inspirerend allemaal! Hoe breid ik mijn bedrijf uit? Hoe vind ik de juiste klanten? Genoeg stof tot nadenken…

Meer gezelligheid met collega’s? Kom naar de borrel van Taaldieren op 15 juni in Utrecht! Zie onze Twitter- en Facebookpagina voor details.


Emo-eter

Nu ik weer eens bezig ben met een poging tot lijnen, diëten, afvallen verantwoord eten, merk ik wat een enorme emo-eter ik ben. Ik was net bezig met een nieuwsbrief en de computer werkte niet mee. Ineens stond ik in de keuken voor een open kast.

Dat gaat dus volledig automatisch. Zonder na te denken was ik uit pure frustratie op zoek gegaan naar iets eetbaars. Ik kwam gelukkig op tijd bij zinnen en heb mezelf maar een glas water ingeschonken…

Herkenbaar?

In de lappenmand

Een paar dagen lang was ik niet fit. Eerst was ik in ontkenning en probeerde ik door te werken, uiteindelijk volgde de acceptatie en het uitzieken op de bank. Slapen en 24 seizoen 2 kijken. Nelson en Pip hielden me gezelschap. En molden het huis. Ze haalden vloertegels los en waren ineens vergeten waar de kattenbak stond. Ik denk dat ze in de war waren en niet snapten waarom ik op de bank lag de hele dag… Ik ben inmiddels weer redelijk beter. En Nelson en Pip snappen het allemaal weer.

DSC04448

DSC04461

DSC04465

DSC04468

DSC04469

DSC04470

DSC04473

DSC04477

6 mei 2002

Ik was thuis bij vriendin en studiegenoot Claire. We maakten het Knorr Wereldgerecht Mexicaanse Burrito’s. Claire woonde op de IBB, in zo’n studentenflat met een grote woonkamer en een keuken waar iedereen een eigen kastje voor zijn afwasbak heeft.
Toen wij in de keuken waren, werd het vanuit de woonkamer duidelijk dat er iets op televisie was, wat we echt moesten zien.Terwijl we de burrito’s naar binnen werkten, zagen we hoe Pim Fortuyn gereanimeerd werd.
Op school speelden we krantje. Iets wat mijn klasgenoten allemaal heel serieus namen. Er gingen gelijk telefoons en mensen reisden af naar Den Haag om daar tussen de rellende LPF’ers te gaan staan en te doen alsof ze echt journalist waren.
Ik zat die week op de sportredactie. Ik moest de dag erna toch al naar Rotterdam vanwege de Europacupfinale van Feyenoord of zoiets. Ik kon het dus mooi combineren met een bezoekje aan het huis van Pim, vond mijn docent. Even de sfeer proeven.
Mensen huilden. Ik snapte dat wel. Want er was iemand doodgeschoten. Ik was het niet eens met zijn ideeën, maar hij was dóódgeschoten. Gewoon, op klaarlichte dag. Dood. Ik vond het verschrikkelijk. Ik wilde het liefst mijn armen om de huilende mensen heen slaan. Maar ik stond daar met een opschrijfblokje. ‘Media, moordenaars!’ schreeuwden ze naar me.
Op de tribune bij de training van Feyenoord snapte ik niet waarom ik daar was. De spelers renden heen en weer. Wat moest je daar over schrijven? Ene Bert gaf een persconferentie. De naam zei me niets. De trainer, zo bleek later.
Gelukkig waren er een hoop echte Rotterdammers bij de training. Ze praatten veel over Pim. Ik schreef een ‘Op de tribunes bij Feyenoord gaat het ook over Pim’ artikel. Zo rondde ik mijn sportweek toch nog goed af.
Ik stopte met de School voor Journalistiek.