Vriendin V (ja, die van een paar blogjes eerder) was een aantal jaar geleden op reis door Nieuw-Zeeland en ze stuurde mij een mailtje. Niet over de fantastische natuur, de adembenemende berglandschappen, de magische meren of de indrukwekkende Maori. Nee, V mailde mij vanaf de andere kant van de wereld dat ze een geweldig boek aan het lezen was.

Ze had het gevonden in een hostel, en in plaats van het achter te laten in een ander hostel (ik heb nog nooit gebackpackt maar ik begrijp van anderen altijd dat dit een ongeschreven backpack-wet is) nam ze het stiekem mee naar huis, alwaar ik het gelijk te leen kreeg.

Aan de binnenkant van de smoezelige paperback stonden hier en daar getallen gekrabbeld, waarschijnlijk bustijden. Ik heb eigenlijk liever een knisperend, vers, nieuw boek, maar dit had ook wel weer wat. Ik las het en het is tot op de dag van vandaag nog steeds een van mijn favoriete boeken ooit.

Ik probeer het al jaren aan iedereen aan te raden. Tevergeefs. Het is namelijk moeilijk uit te leggen waar het over gaat. Ook is de titel misleidend. The time traveler’s wife, of in het Nederlands: De vrouw van de tijdreiziger. Gelijk denkt iedereen dan dat het een of ander vaag science fiction boek is. Nee! zeg ik dan. Helemaal niet! O, waar gaat het dan wel over? Nou, er is zo’n man en die kan tijdreizen…  O, is de reactie dan. Gaat het wel over tijdreizen? Laat maar…

Met deze blog doe ik nog één laatste poging om iedereen aan dit boek te krijgen. Misschien dat het helpt als je weet dat V en ik niet de enigen zijn die dit een fantastisch boek vinden. Een jaar of acht geleden had Brad Pitt nog met Jennifer Aniston.

Arme, arme Jen trouwens. Stel je voor: je bent gelukkig getrouwd en je man is ook nog eens Brad Pitt. Dan gaat het uit omdat jij kindjes wil en hij niet. Dan is zijn nieuwe vriendin niet, zoals je had gehoopt, een lelijk gedrocht, maar Angelina Jolie. Vervolgens krijgt je ex, die zogenaamd ‘niet klaar’ was voor een gezinnetje, binnen 5 jaar 23 kinderen. Hulde dat Jen niet aan de drugs en drank zit!
Maar ik dwaal af. Toen Brad en Jen dus nog wat hadden, waren ze zo onder de indruk van dit boek, dat ze de filmrechten kochten. Toen ging het natuurlijk uit en was de toekomst van hun bedrijfje Plan B Entertainment onzeker. Toen was er nog allemaal gedoe met het kapsel van de hoofdrolspeler (voor Star Trek, yuk, moest hij kaal) en met een veldje dat in bloei moest staan, maar nu is er dan eindelijk de film. Ik heb hem vorige week gezien en ik moet zeggen: het is aardig gelukt. Al is het niets vergeleken met het boek. Het verhaal is niet in één film te vangen. Op dezelfde manier dat ik niet in één zin kan uitleggen waar het over gaat.

Gewoon lezen dus, en eventueel daarna naar de film. Vertrouw mij, vertrouw V, vertrouw Brad en vertrouw Jen. Voor onder de kerstboom of in de schoen of als cadeautje aan jezelf (lees hem als je dat kunt in het Engels): Audrey Niffenegger  – The time traveler’s wife.